علم وفناوری

دادگاه ها مکان هایی پر از شک و ابهام هستند. روند حقیقت یابی توسط قضات مراحل خاص خود را دارد؛ اما یک متهم تمام تلاش خود را می کند تا هیئت منصفه را متقاعد کند که گناهکار نیست و خود را از اتهام وارده تبرئه کند. در این بین، هیئت منصفه باید بر اساس شواهد موجود خود تلاش کند تا بفهمد آیا متهم مجرم است یا خیر. شواهد یادشده ممکن است در یک دادگاه شهادت یک شاهد بی طرف و در دادگاهی دیگر مدارک فیزیکی کشف شده باشند. در مواردی که متهم قصد فریب دادگاه را دارد، حالت های مشخصی در رفتار او مشاهده می شود. سیستم مبتنی بر یادگیری ماشینی با علم به این موارد می تواند با بررسی حرکات متهم، اظهارات او را راستی آزمایی کند. این سیستم از بینایی کامپیوتری برای تشخیص و دسته بندی حرکات بسیار کوچک چهره و تحلیل فرکانس صدای افراد استفاده می کند و از این طریق با دقت ۹۰ درصد متوجه دروغ می شود. این آمار با بررسی ویدیوی ۱۰۴ دادگاه صوری با حضور هنرپیشه هایی که به آن ها گفته شده بود راست بگویند یا قصد فریب داشته باشند انجام گرفت. بر اساس این مطالعه، در زندگی عادی شاید دروغ هایی گفته شود که آسیبی به کسی وارد نکند. این دروغ ها که به دروغ مصلحتی شهرت دارند، شاید جزو جدانشدنی زندگی افراد باشند؛ اما موقعیت هایی مانند دادگاه وجود دارد که دروغ گفتن در آن ها به شدت مذموم است؛ چرا که ممکن است منجر به محاکمه ی فرد بی گناه و آزاد, ...ادامه مطلب