چرا معماران طراحان تجربه کاربری چیره‌دستی می‌شوند

معمارها را می توان نامزدهایی شایسته برای فعالیت در زمینهطراحی تجربه کاربری (UX)قلمداد کرد. گاوین جونز،معمارو طراح محصول ساکن سان فرانسیسکو، در همین راستا می گوید معمارها می توانند کار طراحی نرم افزار را بهتر از هر فرد دیگری انجام دهند. وی می گوید:

یک معمار کارآموخته ،دنیای پیرامون خود را بر اساس اصولی طراحی کند که هزاران سال تکامل در پشت آن نهفته است. هویت بخشی و سر و شکل دادن به یک فرهنگ، مهارتی است که تمامی حواس انسان را درگیر می کند و به درکی عمیق از چگونگی تعامل انسان با محیط پیرامونش نیاز دارد.

شاید آن دسته از معمارهایی که اینجا راجع به آن ها صحبت می کنیم؛ یعنیمعمارهای سازمانی،در درک چگونگی تعامل انسان با محیط پیرامون خود بسیار خبره باشند. در واقع می توان آن ها را بهترین گزینه ها برای تبدیل شدن به طراحان چیره دست تجربه کاربری دانست. جونزبا اشاره به فراگیر شدن گسترده این ذهنیت در دنیای دیجیتال، می گوید:

ما به عنوان معماران سازمانی، با کندوکاو محیط های جدید خلق شده توسط نرم افزارها به فرصت های جدیدی برای شکل دادن به دنیای مجازی دست پیدا کرده ایم.

ویکی پدیا در تعریفمعماریسازمانی آورده است:

معماری سازمانی چارچوبی برای تببین، هماهنگ سازی و همسوسازی کلیه فعالیت ها و عناصر سازمان در جهت نیل به اهداف راهبردی سازمان است. در این نوع معماری، معمار با سیستمی مواجه است که اجزای آن اغلب غیر فیزیکی، غیر قابل لمس و مفهومی هستند و روابط حاکم بر آن، منبعث از روابط و فرهنگ کاری و انسانی است.

بنابراین با در نظر گرفتن تعریفی جامع تر از معماری که هم معماری ساختمان و هم معماری سازمانی را شامل می شود؛ نگاهی می اندازیم به دلایل جونزبرای ایده آل بودن طرز تفکر مبتنی بر معماری برای طراحی تجربه کاربری.

جونز می گوید:

فرآیند طراحی در معماری و طراحی تجربه کاربری بسیار مشابه است و یک معمار برای طراحی مناسب تمامی اجزاء، می داند که ابتدا باید مسئله را به طور کامل درک کند. همچنین او می داند که برای خلق محصول نهایی چگونه باید عناصر مختلف را کنار هم بچیند.

معمارها همچنین می دانند که چگونه اصول حمایتی را در طراحی های خود بگنجانند. آن ها می دانند که نباید از نیازها و اهداف افرادی که قرار است با محیط مورد نظر تعامل داشته باشند، غافل شوند.

جونز در ادامه می افزاید:

معمارها چشم اندازهایی تازه و بدیع را به طراحی ها اضافه می کنند. از این رو طراحان تجربه کاربری را می توانمعماران دنیای دیجیتالقلمداد کرد و بی شک ارتباط آن ها با معماران باعث تبادل تجارب و انتقال آموخته ها میان آن ها خواهد شد. علاوه بر این معمارها دارای پیش زمینه فنی هستند و نه تنها با مؤلفه های یک نرم افزار بیگانه نیستند، بلکه با نحوه چیدمان آن ها در کنار هم نیز آشنا هستند.

جونزبا اشاره به آگاه بودن معماران از نیازهای انسان می افزاید:

این برای طراحان تجربه کاربری هم مصداق دارد. آن ها نیز باید از علایق کاربران آگاه باشند تا بتوانند بی واسطه نیازهای آن ها را بشوند و خواسته هایشان را درک کنند.

در نهایت جونز بر این باور است که معمارها می دانند چگونه نقش نوآوری را در طرح های خود پررنگ کنند؛ درست همان چیزی که انتظار می رود یک طراح تجربه کاربری هیچ گاه از آن غافل نشود. وی به عنوان کلام آخر می گوید:

یک معمار همانند یک طراح تجربه کاربری برای خلق نوآوری به همکاری گروهی نیاز دارد و نباید از طراحی عناصر جدید هراس داشته باشد؛ حتی اگر آن عناصر خلاف ذائقه عامه به نظر برسند.