کاهش مصرف گوشت به نجات سیاره زمین کمک خواهد کرد؟

ساخت وبلاگ

باتوجه به تغییرات شدید آب وهوایی که به طور روزافزون در حال رشد است، اخیرا طرفداران محیط زیست   مصرف     گوشت   را هدف قرار داده اند. آن ها از مردم خواسته اند برای   نجات   وضعیت   زمین   مصرف گوشت و فرآورده های گوشتی را   کاهش   دهند. همچنین، بعضی فعالانمحیط زیستخواستار وضع مالیات روی قیمت گوشت شدند تا به این وسیله مصرف آن را کاهش دهند.

استناد این گروه ها این است که تولید گوشت در سطح جهانی ممکن است باعث افزایش تولیدگازهای گلخانه ایشود؛ به طوری که صنعت تولید گوشت بیشتر از صنعت حمل و نقل باعث انتشار گازهای گلخانه ای می شود. این درحالی است که این ادعا به صراحت اشتباه است. درواقع، اصرار به پذیرش بعضی از فرضیه های غلط به شکل گیری چنین ادعاهایی منجر شده است.

گوشت و گازهای گلخانه ای

گروهی پژوهشی با تمرکز بر شیوه های دام پروری تأثیر آن ها بر کیفیت تغییرات آب و هوایی را بررسی کرده است. دلایل زیادی برای انتخاب پروتئین های حیوانی یا گیاهی وجود دارد. بااین حال، کنارگذاشتن گوشت و محصولات گوشتی راه حل نجات محیط زیست ن  خواهد   بود. حتی اصرار بر عملی کردن این راهکار می تواند عواقب جبران نکردنی برای تغذیه ی جوامع ایجاد کند.

مصرف گوشت و گازهای گلخانه ای

تبلیغات منفی علیه پروتئین سالم گوشت ادعا می کند که صنعت دام داری بزرگ ترین منبع انتشار گازهای گلخانه ای در سراسر جهان است. برای مثال،مؤسسه ی ورلدواچواشنگتن در سال ۲۰۰۹ براساس تحلیل های خود ادعا کرد ۵۱درصد از گازهای گلخانه ای به دلیل پرورش دام ها است؛ در حالی کهآژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده ی آمریکا۲۸درصد از کل سهم گازهای گلخانه ی را به تولید برق و ۲۸درصد را به حمل و نقل و ۲۲درصد از آن را به صنعت نسبت داده است. این درحالی است که سهم کشاورزی فقط ۹درصد گزارش شده است. دراین میان، نقش دام پروری کمتر از نصف سهم کشاورزی یعنی ۳.۹درصد است.

پس چرا این تصور غلط شکل گرفته است؟ در سال ۲۰۰۶،سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد (FAO)در فراخوانی جهانی اعلام کرد دام ها ۱۸درصد از گازهای گلخانه ای جهان را تولید می کنند. این آژانس به این نتیجه گیری رسید که افزایش روند دام داری باعث آسیب رساندن به وضعیت آب و هوایی خواهد شد و ضررهای آن بیشتر از وسایل حمل ونقل خواهد بود. این درحالی است که این ادعا اشتباه بود وهنینگ ستینفلد، نویسنده ی ارشد این گزارش، آن را اصلاح کرد.

مشکل تحلیلگران FAO این بود که برای پیداکردن نقش صنعت حمل ونقل در انتشار گازهای گلخانه ای از روشی متفاوت با بررسی نقش دام پروری استفاده کردند. درواقع، درباره ی مصرف فرآورده های دامی آن ها تمام عوامل را درنظر گرفتند؛ عواملی مانند تولید کود، تبدیل جنگل ها به مراتع، فرایند تولید خوراک دام و انتشار مستقیم گاز از بدن دام ها از زمان تولد تا مرگ.

بااین حال در بررسی صنعت حمل و نقل، سهم عوامل جزئی تر مانند اثرهای تولید قطعات خودرو، ساخت وسایل نقلیه، راه اندازی و نگه داری از جاده ها، پل ها و فرودگاه ها نادیده گرفته شد. درعوض، آن ها فقط به دود خروجی از اگزوز وسایل نقلیه اکتفا کردند؛ بنابراین، درباره ی سهم دام پروری در انتشار گازهای گلخانه ای اغراق شد. درواقع در همایشی که در سال ۲۰۱۰ درسان فرانسیکوبرگزار شد، این نتیجه گیری اشتباه فراگیر شد؛ ولی سازمان فائو بلافاصله این گزارش خطا را به خود منسوب کرد.

متأسفانه این ادعای نادرست مبنی بر سهم دام پروری در انتشار گازهای گلخانه ای به شدت گسترش پیدا کرده و تلاش های زیادی لازم است تا این باور اشتباه را سرکوب کند. سازمان FAO براساس آخرین ارزیابی اش برآورد کرده که محصولات دامی فقط ۱۴.۵درصد از گاز گلخانه ای مربوط به فعالیت های انسانی را دربر می گیرد که در مقایسه با صنعت حمل ونقل میزان ناچیزی است.

کنارگذاشتن مصرف گوشت وضعیت آب وهوایی را نجات نخواهد داد

بسیاری از مردم فکر می کنند اجتناب از مصرف گوشت می تواند وضعیت آب وهوایی کره ی زمین را بهبود ببخشد. این در حالی است که بررسی های اخیر نشان داده حتی اگر شهروندان آمریکایی تمام پروتئین های حیوانی را از رژیم غذایی شان حذف کنند، انتشار گازهای گلخانه ای فقط ۲.۶درصد کاهش خواهد داشت.

گوشت

درضمن، تغییرات فناوری و ژنتیکی و مدیریتی در هفتاد سال گذشته در کشاورزی ایالات متحده ی آمریکا، باعث شده محصولات حیوانی به صورت مؤثرتر و گازهای گلخانه ای کمتر تولید شود. بنابر گزارش FAO، میزان تولید گازهای گلخانه ای ایالات متحده ی آمریکت ۱۱.۳درصد کاهش پیدا کرده؛ در حالی که تولیدات دامی با افزایش همراه بوده است.

در کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا و جنوب شرق آسیا، تقاضا برای مصرف گوشت رو به افزایش است. با این حال، سرانه ی مصرف شهروندان این مناطق کمتر از کشورهای توسعه یافته است؛ به گونه ای که در سال ۲۰۱۵، میانگین مصرف سالیانه ی گوشت در کشورهای پیشرفته معادل ۹۲ کیلوگرم، ودر خاورمیانه و شمال آفریقا ۲۴ کیلوگرم و در جنوب شرق آسیا ۱۸ کیلوگرم گزارش شد.

اهمیت دام داری

از ین بردن حیوانات انتشار گازهای گلخانه ای را تا حد کمی کاهش می دهد و درمقابل، چنین اقدامی رعایت الزامات تغذیه ای را سخت تر خواهد کرد. بسیاری از منتقدان دام داری بر این باورند که اگر کشاورزی رونق بیشتری پیدا کند، می توان با کشاورزی غذای لازم افراد را تأمین کرد تا افراد کالری بیشتری از این طریق دریافت کنند. باوجوداین، انسان ها برای سلامتی به بعضی از موادمغذی گوشتی نیاز دارند. درضمن، با توجه به میزان فراوان چاقی در ایالات متحده ی آمریکا به سختی می توان پذیرفت که در این کشور، افراد با کمبود کالری مواجه هستند. علاوه براین، تمام قسمت های گیاهان خوردنی نیستند. درواقع، افزایش دام داری راهی برای افزودن ارزش غذایی و اقتصادی کشاورزی است.

به عنوان مثال، بیشترین بخش انرژی دام ها از سلولز گیاهی تأمین می شود؛ در حالی که سلولز برای انسان و بسیاری از پستانداران هضم نشدنی است. این درحالی است که گاوها و گوسفندها و دیگر حیوانات می توانند سلولز را تجزیه و انرژی خورشیدی موجود در این منبع گسترده را آزاد کنند. بنابر آمار منتشرشده ی سازمان FAO، حدود ۷۰درصد زمین های کشاورزی جهان فقط به عنوان چراگاه های دامی قابل استفاده هستند.

پیش بینی ها حاکی از آن است که تا سال ۲۰۵۰، جمعیت زمین به ۹.۸میلیارد نفر خواهد رسید و به دنبال آن، موضوع تغذیه ی این جمعیت دشوارتر خواهد شد. این درحالی است که گزینه های انتخابی گوشت در وعده های غذایی متنوع تر هستند و دام ها هم گیاهانی را به عنوان غذا می خورند که برای انسان ها جنبه ی خوراکی ندارند. افزون براین، پرورش دام می تواند درآمد لازم برای کشاورزان مزارع کوچک را در کشورهای در حال توسعه فراهم کند. در حال حاضر، دام داری معیشت یک میلیارد نفر را در جهان تأمین می کند. تغییرات اقلیمی نیازمند توجه فوری است و صنعت دام داری اثرهای کلی محیطی بر آب وهوا و وضعیت زمین خواهد داشت.

تمام این عوامل به همراه افزایش جمعیت جهان، دلایل قانع کننده ای برای توجه و تمرکز بر حوزه ی دام داری است.

علم وفناوری...
ما را در سایت علم وفناوری دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : 9elme1404c بازدید : 199 تاريخ : جمعه 14 دی 1397 ساعت: 10:24