نگاهی کوتاه به استون مارتین ونکوئیش S مدل ۲۰۱۸

روزنامه نگار معروف دنیای خودرو،دیوید ایوان دیویس جونیور،معتقد بود که هر فرد حداقل یک بار باید با یک خودروی مجهز به پیشرانه ی ۱۲ سیلندر V شکل رانندگی کند. با اینکه پیشرانه های V12 توربو و توئین توربوی امروزی هم قابل قبول هستن، ولی احتمالاْ منظور وی پیشرانه های تنفس طبیعی V12 بوده است؛ مانند پیشرانه ی بی نظیر ۶ لیتری استون مارتین ونکوئیش S.

این پیشرانه، کم کم به روزهای پایانی عمر خود نزدیک می شود و با پایان تولید ونکوئیش S، پیشرانه ی آن نیز به خط پایان می رسد. با نگاهی به برنامه ی آینده ی استون مارتین برای استفاده از توربوشارژ یا فناوری خودروهای برقی، در این مطلب، با نگاهی کوتاه به ونکوئیش S، با این موتور نیز خداحافظی می کنیم.

اگر بخواهیم در مورد نکات مثبت این خودروی GT بریتانیایی صحبت کنیم، بدون شک باید با قدرت آن شروع کنیم؛ ۵۹۵ اسب بخار و ۶۳۰ نیوتن متر گشتاور زیر پدال گاز استون مارتین جا خوش کرده است. خبری از فراز و نشیب پیشرانه های توربو نیست و به محض شروع سرعت گرفتن با ونکوئیش S، تنفس طبیعی و پتانسیل آن حس می شود و فقط ۳.۵ ثانیه زمان لازم است تا به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسید. با قرار دادن این جنتلمن در دنده ی سه یا چهار، همیشه توان کافی برای خروج از پیچ در اختیار دارید. ولی بیش از هر چیزی، این تجربه ی ناب قدرت، حس و صدای ۱۲ سیلندر تنفس طبیعی است که نمی توان قیمتی روی آن گذاشت.

یکی از بهترین نکات ونکوئیش S آنالوگ بودن و فرمان هیدرولیک آن است. هیچ خودرویی با بهترین واحدهای کمکی برقی، نمی تواند بازخوردی مانند یک فرمان هیدرولیک ارائه بدهد. ارتباط بین راننده، فرمان و جاده، باعث افزایش اعتماد به نفس راننده می شود. با اینکه ونکوئیش S سریع و چابک است؛ اما پیش از این، یک خودروی جی تی است. گرند تورر بودن یعنی سواری راحت و بدون مشغله، که استون مارتین ونکوئیش S تمام خصوصیات یک خودروی جی تی را در کنار قدرت V12 در اختیار قرار می دهد.

طراحی ونکوئیش، در واقع نسخهlrm;ی به کمال رسیده ی DBS است که در سال ۲۰۰۷ معرفی شد. ونکوئیش نسل فعلی از سال ۲۰۱۲ در بازار وجود دارد، ولی اصلا زیبایی خود را از دست نداده است. ظاهر زیبا و چشم نواز ونکوئیش، بدون شک تا سال ها حفظ می شود.

با توجه به استانداردهای امروزی، شاید بتوان ایراداتی به ونکوئیش S وارد کرد. یکی از این مشکلات، سیستم سرگرمی های الکترونیک آن است که با وجود نمایشگر کوچک، وضوح تصویر پایین و دکمه های کنترلی آن، تجربه ی خوبی ارائه نمی دهد. دکمه ی انتخاب دنده نیز در سطح ونکوئیش طراحی نشده است. پنل فرمان، در مقایسه با خودروهای مدرن و لوکس امروزی، وضوح ۸ بیتی دارد. همه ی این موارد با در نظر گرفتن قیمت بالای ۳۰۰ هزار دلار ونکوئیش S، از جمله نکات منفی محسوب می شود. ونکوئیش S در دور موتور زیر ۳۰۰۰ حتی در حالت رانندگی اسپرت، بسیار آرام و بی سر و صدا است. البته وقتی حسابی به خودرو فشار بیاروید سر و صدای آن هم شنیده میlrm;شود؛ ولی شاید با فعال کردن حالت رانندگی اسپرت، لازم نباشد دورموتور را زیاد بالا ببریم تا کمی گوشمان نوازش پیدا کند.

خودروهای پرقدرت دیگری مانند آئودی R8، مک لارن 570S و 570GT و پورشه 911 توربو وجود دارند که هم سریع و هم ارزان تر از ونکوئیش با قیمت ۳۱۲ هزار و ۹۵۰ دلار هستند. نباید حس خاص و انحصاری بودن استون مارتین را فراموش کرد؛ ولی باید در نظر داشت که با پرداخت هزینه ی بیشتر، قدرت و عملکرد بیشتری نصیب خریدار نمی شود.

برند استون مارتین، همیشه یکی از خاص ترین برندهای صنعت خودروسازی بوده است. ونکوئیش S کوپه مدل ۲۰۱۸، کاملا به این میراث پایبند است.